Hij liep vast met zijn relatie.... Zijn oma liet zien waarom....

Ik was laatst op bezoek bij een vriend, Rick.

Gewoon een avondje kletsen over het leven, zijn werk, mijn projecten. Zijn beste vriend (laten we hem Jesse noemen) was er ook. Terwijl ze samen praatten over koetjes en kalfjes, kwamen we uit bij de relatie van Jesse. Ik wist dat het al een tijdje niet lekker liep. Hij deelde openhartig wat hem dwarszat. Ik stelde een paar kritische vragen, niet om hem te veroordelen, maar omdat ik geloof dat er aan ieder verhaal twee kanten zitten. En dat we soms blind zijn voor onze eigen vlekken.

Jesse is zo’n man die bezig is met zelfontwikkeling, zowel mentaal als energetisch … hij is op z’n werk succesvol, hij leest veel boeken over de psyche achter een mens en doet zo eens een truffelceremonie. Hij zit nooit stil en vond dat anderen (waaronder zijn partner) dit ook moesten doen.

Maar als je dat vindt van anderen… wat zegt dat dan eigenlijk over jezelf? Over jouw ego?

Om even lekker te zweefteven:

Iedereen bewandelt zijn pad op zijn eigen moment. Je versnelt dat proces niet door iemand mee te trekken op jouw pad. Het is net als een elektrische loopband. Jij rent op standje 14 en probeert die ander mee te sleuren. Misschien houdt diegene het een paar minuten vol, maar uiteindelijk haakt hij af.

Want dan rent hij niet op zijn eigen kracht, maar op jouw tempo. Niet voor zichzelf, maar voor jou.

Ik sprak hierover met Jesse… ondanks al zijn persoonlijke ontwikkeling, merkte ik dat zijn ego nog steeds sterk aanwezig was. Iets wat bij veel mannen – en trouwens ook bij vrouwen – vaak in de weg kan zitten. Want nee, ego heeft niets te maken met ‘mannelijkheid’, het gaat over iets veel diepers: het deel van ons dat denkt controle te moeten houden.

Terwijl we daar zo over praatten, vertelde Jesse me ineens dat hij ooit met buikklachten bij een vrouw was geweest die energetisch werk deed. Zij had toen gezegd dat het niet uit zijn familiesysteem kwam.

Precies op dat moment, terwijl hij dit vertelde, gebeurde er iets onverwachts.

Zijn oma kwam ineens naast hem zitten.

Ik was er niet bewust mee bezig. Het overviel me zelfs een beetje. Ik keek naar Rick, die zag dat er iets gebeurde bij mij. Hij weet van mijn werk als medium en coach, maar was hier zelf nog nooit getuige van geweest. Hij knikte en begreep dat ik dit wilde delen.

En ze zat daar zo helder naast Jesse op de rand van zijn stoel, dat ik het niet voor me kon houden. Ik vertelde wat ik zag: beelden van zijn ouders. Boosheid, frustratie, geen drama, maar wel een enorme afstand tussen hen.

Ik vroeg hem: “Zijn ze gescheiden?” Hij zei: “Nee, maar wel bijna geweest.”

Zijn oma liet me voelen en zien hoe er in het verleden tussen zijn ouders verwijdering was geweest. Alsof ze hem wilde laten begrijpen dat wat hij nu ervaart in zijn relatie, niet alleen over zijn partner gaat maar ook over hemzelf. Over oude verhalen die nog steeds in zijn systeem zitten. Het had dus wel degelijk met zijn eigen systeem te maken.

Terwijl ik sprak, kroop de hond ineens op precies die plek naast hem op de bank. Alsof hij de energie oppikte, precies daar waar de oma van Jesse zat. Hij wurmde zich ertussen, hoe krap het ook was.

Toen Jesse even later opstond om weg te gaan, kreeg ik ineens een naam door. Marie… of Maria… ik wist het niet zeker. Ik deelde het voorzichtig, met een grapje erbij, zo van: “Ik ben geen Char hoor, maar ik hoor iets met een M en een A… Is there an A in it?”

De volgende dag appte hij:

“Welke naam noemde je ook alweer gisteren? Marie of zo…?”

En toen ik dat bevestigde, zei hij:

“Ja, dat klopt.”

Later appte ik hem, omdat het me niet losliet. Ik schreef over wat zijn oma liet zien, over dat knoopgevoel in zijn buik. Volgens Christiane Beerlandt (uit De Sleutel tot Zelfbevrijding) ontstaat zo’n knoop niet zomaar. Het is geen puur lichamelijk ongemak en ook niet iets wat je ‘even energetisch moet reinigen’. Het is een signaal van je ziel.

Een knoop in je maag ontstaat als je wel vol potentie zit, maar niet goed weet hoe je die moet sturen. Twijfel. Angst voor het onbekende. Wantrouwen in het leven zelf. En dan verstijven we. Dan stokt de energie. Logisch ook, want daar zit je solar plexus chakra, Manipura. Die staat voor persoonlijke kracht, wilskracht en het vermogen om je eigen pad te kiezen.

Als daar spanning zit, voel je onzekerheid over je richting. Angst om het ‘verkeerd’ te doen. Of je past je aan, aan wat anderen van je verwachten.

Maar juist daar, in die knoop, zit ook je potentie verscholen. Zodra het weer mag bewegen, ontstaat er helderheid. Kracht. Rust. Niet vanuit controle, maar vanuit vertrouwen.

Misschien liet zijn oma hem dat zien. Niet als oordeel, maar als uitnodiging. Gewoon om verder te kijken. Om te geloven in het goede. Om te vertrouwen op zichzelf. Om te worden wie hij werkelijk is. En niet te doen of te blijven zitten in wat anderen verwachten.

Want uiteindelijk…

Wat jij oproept, zal zich aan je voordoen. That’s how karma works.

Herken jij dat? Een knoop in je buik die maar niet weggaat? Of een ander pijnpunt. Ziekte of spanning? Wat zou jouw lichaam je kunnen vertellen over jouw pad, jouw kracht en jouw waarheid…..